шу

зат. Жаңа туған төлдің соңынан кешікпей түсетін, оның іштегі жолдасы. Биенің ш у ы да түсті (Ш.Жанәбілов: Ер қанаты, 316). Шуын жинай алмау. Өзіне-өзі келе алмау; етегіне сүрініп жығылу. – Мен болмасам, көрер едің… Ш у ы н ж и н а й а л м а й жүріп намысшылын бұл немененің! (К.Ахметбеков, Ақдала, 2, 296).